به گزارش پایگاه خبری ورزش ایران_تایم اسپرت۳؛ فوتبال ایران نه تنها در حوزه‌های فنی و زیرساختی، که حتی در ساده‌ترین اصول اخلاقی و حرفه‌ای نیز با فوتبال سطح اول جهان فاصله‌ای عظیم دارد. آخرین نمونه‌های این فاصله را می‌توان در جدایی غیرحرفه‌ای دو بازیکن باسابقه لیگ برتر از تیم‌های سابق خود مشاهده کرد.
الگوی اروپایی: خداحافظی باشکوه یک اسطوره
در سوی دیگر جهان، توماس مولر، اسطوره ۳۵ ساله بایرن مونیخ، پس از ۲۵ سال حضور در این باشگاه (شامل آکادمی و تیم دوم) و ثبت ۷۵۶ بازی، ۲۵۰ گل و ۲۷۶ پاس گل، با باشگاه خود محترمانه و مسالمت‌آمیز خداحافظی کرد. مولر در گفت‌وگوی خود با رسانه‌ها تأکید کرد: «باشگاه آگاهانه تصمیم گرفته است که برای فصل آینده قرارداد جدیدی با من مذاکره نکند… من به این تصمیم احترام می‌گذارم». باشگاه بایرن نیز به پاس خدمات او، یک بازی خداحافظی برایش تدارک دیده است.
واقعیت ایرانی: جدایی تلخ دو قهرمان
این در حالی است که در همین تابستان، فوتبال ایران شاهد دو جدایی تلخ و غیرحرفه‌ای بود:
سیدحسین حسینی، دروازه‌بان و کاپیتان سابق استقلال، پس از ۱۵ سال حضور و انجام ۲۴۰ بازی با ۱۰۹ کلین‌شیت، بدون هیچ مراسم تقدیر یا قدردانی از جمع آبی‌پوشان جدا شد.
وحید امیری، کاپیتان دوم پرسپولیس، پس از ۸ سال وفاداری و انجام ۲۵۵ بازی (۲۶ گل و ۴۳ پاس گل)، با «دلخوری» و «سکوت» از تیم محبوبش جدا شد و به ناگفته‌های خود اشاره کرد.
فاصله‌ای که با پول پر نمی‌شود
نکته تاسف‌بار اینجاست که رعایت اخلاق و احترام نیاز به بودجه کلان یا زیرساخت‌های پیشرفته ندارد. این دقیقاً نقطه‌ای است که فوتبال ایران می‌تواند بدون هیچ هزینه‌ای از فوتبال جهان الگوبرداری کند، اما حتی در این زمینه نیز شکست خورده است. مدیران باشگاه‌های ایرانی often از “اخلاق‌گرایی” و “احترام به پیشکسوتان” سخن می‌گویند، اما در عمل هیچ برنامه‌ای برای تکریم اسطوره‌های خود ندارند.
نتیجه‌گیری: نیاز به تحولی فرهنگی
فوتبال ایران برای رسیدن به استانداردهای جهانی، نیازمند تحولی فرهنگی در نگرش مدیران و مسئولان خود است. تا زمانی که ارزش‌هایی چون وفاداری، احترام و قدرشناسی در نظام مدیریتی فوتبال ایران نهادینه نشود، حتی با بهترین سرمایه‌گذاری‌های مالی نیز نمی‌تواند به کرانه‌های فوتبال حرفه‌ای جهان نزدیک شود.
