به گزارش پایگاه خبری ورزش ایران – تایم اسپرت ۳؛ تغییر وضعیت دوباره با ناکامی همراه شد. غفلت و سقوط دورتموند همچنان بی‌وقفه ادامه دارد. این بار آنها توسط آینتراخت فرانکفورت با نتیجه ۰-۲ شکست خوردند. سه شکست متوالی و فروپاشی کامل تکمیل شد. نتیجه این وضعیت شعارهای متوالی علیه سرمربی این تیم است.
نوری شاهین، سرمربی بروسیا دورتموند، روز قبل از این بازی گفت: «وقت آن رسیده که به یکدیگر حقیقت را بگوییم.»
بالاخره زمان زدن حرف‌های بیهوده درباره صعود به لیگ قهرمانان اروپا به سر رسید! این تیم با این شرایط حتی به لیگ کنفرانس هم نخواهد رسید. دومین تیم بزرگ فوتبال آلمان در آستانه حذف شدن است! لورکوزن، فرانکفورت و لایپزیش مدت‌هاست که پشت در ایستاده‌اند. دورتموند (در جایگاه دهم!) اوضاع بدی دارد و این فقط از دیروز شروع نشده است.
رسیدن به فینال فصل گذشته لیگ قهرمانان اروپا که با شکست ۰-۲ مقابل رئال مادرید همراه بود تنها یک بار دیگر مشکلات عمیق‌تر این باشگاه را پنهان کرد. همان‌طور که رودی آساور، اسطوره شالکه زمانی گفته بود: «قتی برف آب شود، می‌توان دید که کثیفی کجاست!»
این هفته، برف در منطقه روهر ناپدید شده است و ممکن است نوری شاهین، دومین مربی بومی بروسیا پس از ادین ترزیچ ، در کمتر از هشت ماه برکنار شود. این درامی انسانی است چون شاهین بهتر از همه مربیان پس از دوران یورگن کلوپ با بروسیا دورتموند هماهنگ است!
مشکل در واقع این است که مدیران دورتموند گزینه‌های کمی دارند. اگر نمی‌خواهند شاهد تخریب سریع تصویر و اهداف باشگاه باشند، باید هر چه زودتر شاهین را از کار برکنار کنند! احتمالاً عادلانه‌تر و مؤثرتر این است که نیمی از تیم را اخراج کنند. اما از زمان تأسیس بوندسلیگا در سال ۱۹۶۲، هیچ مدیری جرأت انجام چنین کاری را نداشته است…
نتیجه‌گیری این است که ترکیب ستاره‌های با ارزش و قیمت‌های بیش از اندازه و بی‌ثبات به علاوه مربی جوانی مثل شاهین در نهایت ریسکی بیش از حد بود.
یا تیم دیگر از او پیروی نمی‌کند یا او هرگز واقعاً موفق به این کار نشد یا طرح‌های بازی او همیشه اشتباه بود یا بازیکنان به اندازه اهداف بزرگ تیم کافی نیستند: ۲۵ امتیاز پس از ۱۸ بازی، دریافت ۳۱ گل و تا فاصله ۲۰ امتیازی از بایرن اتفاقی نیست؛ بلکه یک رشته از ناکامی‌هاست. این تیم بیش از حد خام، ناتوان، بی‌برنامه و بی‌رهبر به نظر می‌رسد.
پروژه امیدوارکننده شاهین (با قراردادی تا سال ۲۰۲۷) شکست خورده است. باشگاه نیاز به نیروی تازه از بیرون دارد. با این تیم بی‌شخصیت، مدیران از جمله واتسکه، ریکن، کیل، زامر و دیگران باید این موضوع را قبل از این که کسی را برکنار کنند به صورت جدی در نظر بگیرند چون مربیان بعدی دورتموند هم در معرض خطری مشابه قرار دارند.
شاید بتوان آرزو کرد که این بازیکنان تا پایان فصل هر روز در تمرینات سخت یک مربی افسانه‌ای مانند فلیکس ماگات شرکت کنند. این کار قطعاً هیجان‌انگیز خواهد بود…
دورتموند به دنبال خودش می‌گردد! مدیران نیز باید به پیامدهای شخصی‌شان فکر کنند. پس از فینال ویمبلی و جدایی ماتسن، هوملس، رویس و سانچو، مدیران بار دیگر در بهبود کیفیت تیم ناکام ماندند. برعکس: با وجود انتقال بازیکنان ملی‌پوش مانند آنتون، گویراسی، گروس و بایر، دورتموند در حال سقوط است.
این واقعیت که دورتموند در یک دور باطل از استخدام و اخراج مربیان در ۱۰ سال گذشته گیر کرده و فلسفه «ارزان بخر، گران بفروش» دیگر به درستی کار نمی‌کند، باید دلیلی برای فکر کردن به جذب مدیران جدید از خارج از باشگاه باشد.
