به گزارش پایگاه خبری تایم اسپرت ۳؛ در تقویم ملی رسمی ایران روز سیزدهم رجب مصادف با ولادت امام علی(ع)، روز پدر نامگذاری شده است. روزی که می‌تواند زمان مناسب برای قدردانی از زحمات اسوه‌های تلاش ،کوشش و صبوری باشد. نقش پدران در ایران زمانی بیش از پیش برجسته خواهد شد که بدانیم آنان نخستین مربی و تعلیم‌دهنده نخبگان در سطوح مختلف از جمله ورزش به شمار می‌روند.
در ورزش ایران پدران و پسران زیادی در قالب قهرمان در رشته‌های مختلف فعالیت داشتند که می‌توان به ناصر حجازی اشاره کرد که فرزندان وی آتیلا و آتوسا در فوتبال و فوتسال فعال بودند. علی و محمد پروینْ از دیگر پدران و پسران سرشناس ورزش ایران بودند.
احمدرضا و امیر عابدزاده ۲ دروازه‌بان ملی‌پوش ایران از دیگر قهرمانان این مرز و بوم به شمار می‌روند.
در رشته کشتی نیز محمد خادم از جمله قهرمانانی است که ۲ پسر وی (رسول و امیر) عناوین جهانی و المپیک کسب کردند. همچنین عسکری محمدیان و محمدحسین محمدیان در کنار فردین و امیررضا معصومی از دیگر خانواده‌های ورزشی ایران هستند. عزیز و سعید علی‌حسینی و رضا و علیرضا معینی از دیگر خانواده‌های ورزشی فعال در وزنه‌برداری ایران به شمار می‌روند.
اما حکایت امرزو ما در خصوص پسران و پدران قهرمان نیست بلکه روایت جوان ۲۱ ساله‌ای است که با نام پدر تاریخ‌ساز شد.
آذرماه سال ۱۴۰۳؛ مسابقات وزنه‌برداری جهانی بحرین
مسابقات دسته فوق‌سنگین به حرکت پایانی رسیده بود و علیرضا یوسفی از ایران برای مهار وزنه ۲۶۲ کیلوگرم به روی تخته آمد. تصور غلبه بر این وزنه سخت بود، زیرا در ۲ دهه گذشته کسی از ایران نتوانسته بود بر آن غلبه کند و در جهان نیز شمار کسانی که ۲۶۲ کیلوگرم را مهار کرده بودند کمتر از انگشتان یک دست بود.
جوان ایرانی با ترس ناشی از جو رقابت‌ها به روی تخته آمد؛ سالن غرق در سکوت بود اما یوسفی جوان با اتکا به یک نام به مصاف فولاد سرد رفت.
قهرمان قائمشهری آن روز را اینگونه روایت کرد: تمام بدنم از ترس یخ زده بود و مانده بودم چکار کنم. ناخودآگاه نامی بر زبانم جاری شد و پدرم را صدا زدم تا بر این وزنه غلبه کنم.
تعظیم فولاد سرد به نام «پدر»
نام پدر برای یوسفی کوهی از اراده و پشتوانه بود. یوسفی ۲۱ ساله پشت وزنه قرار گرفت و در نهایت آن را مهار کرد. مهار وزنه از دید مخاطب بسیار راحت بود و گویی که قدرتی فراتر از یک نفر توانسه آن را بلند کند. سرعت و تکنیک یوسفی در مهار این وزنه تا جایی بود که حسین رضازاده قهرمان جهان و المپیک می‌گوید: ارمنی‌ها نسبت به شکل مهار وزنه بسیار معترض بودند. سرعت علیرضا بسیار خوب بود و حتی بسیاری از رقبای او درخواست بررسی دادند اما خطایی رخ نداد.
