سعید احمدوند با انتقاد از ورود ملی‌پوشان تنیس به پدل بیان کرد: استعدادهای برتر تنیس در رده سنی ۱۵ تا ۱۶ سال که برای رشد و پیشرفت آنها زحمات زیادی کشیده شده، به تیم ملی پدل پیوسته‌اند. ۹۹ درصد بازیکنان تیم ملی پدل، تنیس‌باز هستند و این یک فاجعه است. نباید اجازه داد بازیکنان ملی‌پوش تنیس وارد پدل شوند، حتی اگر خودشان بخواهند. مربیان زحمت زیادی کشیده‌اند تا این بازیکنان به سطحی قابل قبول برسند، اما درست زمانی که تنیس به آنها نیاز دارد، آنها به سراغ پدل می‌روند.
او ادامه داد: پدل باید خودش بازیکن‌سازی کند، نه اینکه از بازیکنان تنیس استفاده کند. بسیاری از خانواده‌ها تصور می‌کنند پدل آسان‌تر است و مدال‌آوری بیشتری دارد، به همین دلیل فرزندانشان را از تنیس خارج و وارد پدل می‌کنند. نباید تنیس، که یکی از برترین رشته‌های ورزشی جهان است، قربانی یک رشته نوپا شود که آینده آن مشخص نیست.
احمدوند با اشاره به ضعف‌های ساختاری تنیس بیان کرد: تنیس هم مقصر است. جوایز این رشته به اندازه کافی رشد نکرده است، در حالی که پدل با حضور چهره‌هایی مثل محمدرضا گلزار و جذب اسپانسرهای متعدد توانسته جوایز جذابی ارائه دهد. این در حالی است که در تنیس، جوایز تنها ۱۰ تا ۲۰ درصد نسبت به گذشته افزایش یافته و طبیعی است که بازیکنان به سمت رشته‌ای بروند که آینده مالی بهتری داشته باشد.
او با انتقاد از هزینه‌های بالای پدل گفت: در ایران، هزینه پدل حتی از تنیس هم بیشتر است، در حالی که در کشورهای دیگر پدل ورزشی ارزان به شمار می‌رود. یکی از دوستان برای یک ساعت کلاس پدل در یک گروه چهار نفره، مبلغ ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان پرداخت کرده است. او پرسید این هزینه‌ها بر چه مبنایی تعیین شده‌اند؟ در کشورهای دیگر، هزینه پدل یک دهم تنیس است، اما در ایران حتی معمولی‌ترین مربیان پدل هم دستمزدهای بسیار بالایی دریافت می‌کنند.
احمدوند در پایان تاکید کرد: با رییس و دبیر فدراسیون تنیس درباره این مشکل صحبت کرده و آنها قول داده‌اند راه‌حلی برای این معضل پیدا کنند. این وضعیت نه تنها به تنیس، بلکه به مربیان این رشته نیز آسیب جدی می‌زند. مربیان بازیکن‌سازی می‌کنند، اما وقتی بازیکنان به پدل می‌روند، تمام زحمات آنها از بین می‌رود.
